Lata dziewi\u0119\u0107dziesi\u0105te. Stolica Francji, miasto z niema\u0142\u0105 tradycj\u0105 spo\u0142ecznego wrzenia. Poznajemy Act Up-Paris \u2013 organizacj\u0119 skupiaj\u0105c\u0105 dzia\u0142aczy i dzia\u0142aczki reprezentuj\u0105cych interesy os\u00f3b zaka\u017conych HIV i chorych na AIDS. Jak wyobra\u017cacie sobie prac\u0119 tej grupy aktywist\u00f3w? Zastan\u00f3wcie si\u0119 przez chwil\u0119. Wszyscy maj\u0105 te same pogl\u0105dy? Dr\u017c\u0105cym ze wzruszenia, acz pewnym swoich racji g\u0142osem wyg\u0142aszaj\u0105 natchnione przemowy z niezachwianym przekonaniem, \u017ce oto za moment zmieni\u0105 \u015bwiat? W ich oczach b\u0142yszczy duma, a po zako\u0144czonym spotkaniu rozchodz\u0105 si\u0119 do dom\u00f3w przepe\u0142nieni poczuciem sprawczo\u015bci? Takie bajki to tylko w legendach o rycerzach okr\u0105g\u0142ego sto\u0142u i popowych narracjach opisuj\u0105cych Misjonarki Mi\u0142o\u015bci.<\/p>\n
Re\u017cyser Robin Campillo ju\u017c w pierwszych minutach swojego filmu pokazuje, \u017ce w “120 uderzeniach serca” nie b\u0119dzie tworzy\u0142 cz\u0142onkom paryskiego Act Up hagiografii. B\u0119dzie pot, krew, imprezy techno i \u0142zy. K\u0142\u00f3tnie \u2013 te konstruktywne, prowadz\u0105ce do wypracowania wsp\u00f3lnych postulat\u00f3w, ale i te zasadzaj\u0105ce si\u0119 na gruncie prywatnych antypatii. Cz\u0142onkowie grupy s\u0105 solidarni, jednak to nie przeszkadza im w posiadaniu odmiennych wizji dzia\u0142ania. \u0141\u0105czy ich przyja\u017a\u0144, ale na pewno nie ta z gatunku cukierkowych i prostych. Akcje uliczne (niekiedy trwaj\u0105ce tylko kilka minut) s\u0105 zwie\u0144czeniem wielogodzinnych, wyczerpuj\u0105cych przygotowa\u0144, a wsp\u00f3lny cel to dopiero zaczyn do dyskusji, nie remedium na ka\u017cd\u0105 r\u00f3\u017cnic\u0119 zda\u0144.<\/p>\n
Ogl\u0105damy kontestuj\u0105cych konwenanse ludzi, kt\u00f3rzy ani my\u015bl\u0105 ukrywa\u0107 si\u0119 ze swoj\u0105 chorob\u0105 lub kogokolwiek za ni\u0105 przeprasza\u0107. Nie chc\u0105 wegetowa\u0107 i godzi\u0107 si\u0119 na rzeczywisto\u015b\u0107, w kt\u00f3rej rz\u0105d i spo\u0142ecze\u0144stwo s\u0105 g\u0142usi na ich problemy. AIDS nie odebra\u0142o im podmiotowo\u015bci \u2013 krzycz\u0105 g\u0142o\u015bno, ta\u0144cz\u0105 do utraty tchu, swoj\u0105 energi\u0105 i zapa\u0142em buntuj\u0105c si\u0119 przeciwko stereotypowi bezsilnego, pogr\u0105\u017conego w depresji nosiciela HIV. Niekt\u00f3rzy z nich s\u0142ysz\u0105 za plecami tykanie zegara spowodowane \u015bwiadomo\u015bci\u0105 rozwijaj\u0105cej si\u0119 w ich cia\u0142ach choroby. AIDS wsp\u00f3\u0142uczestniczy w \u017cyciu Act Up przez ca\u0142y czas \u2013 jest obecne na edukacyjnej akcji w liceum i podczas rozm\u00f3w z przedstawicielami farmaceutycznych korporacji. Bawi si\u0119 z aktywistami na imprezie w klubie i towarzyszy dw\u00f3jce zakochanych bohater\u00f3w podczas zbli\u017cenia, wyrywaj\u0105c ich na chwil\u0119 z obj\u0119\u0107, kiedy trzeba zadba\u0107 o zabezpieczenie.<\/p>\n
Mi\u0142o\u015b\u0107 tej pary jest zreszt\u0105 w filmie niezwykle znacz\u0105ca i namacalna. Paradoksalnie wcale nie ga\u015bnie w momencie os\u0142abienia cia\u0142a. Z ekstazy bole\u015bnie, acz p\u0142ynnie przeradza si\u0119 w trosk\u0119 o ukochan\u0105 osob\u0119 w obliczu jej cierpienia. Wraz z rozwojem tej relacji rozwija si\u0119 te\u017c choroba, a prywatno\u015b\u0107 bohater\u00f3w kolejny raz splata si\u0119 \u015bcis\u0142ym \u015bciegiem z tematem ich, niedaj\u0105cej o sobie zapomnie\u0107, dzia\u0142alno\u015bci spo\u0142ecznej. Jak w s\u0142awnym feministycznym ha\u015ble \u2013 to, co prywatne, jest polityczne. Pokazanie intymno\u015bci, seksualno\u015bci, \u017cycia osobistego i szczerych, niepohamowanych emocji mo\u017ce by\u0107 aktem emancypacji. Campillo jest tego doskonale \u015bwiadom.<\/p>\n
Rzeczywisto\u015b\u0107 widziana z perspektywy jednostki pokazuje bez por\u00f3wnania wi\u0119cej prawdy o realiach choroby ni\u017c jakiekolwiek szpitalne statystyki i pozwala dostrzec w chorym cz\u0142owieka, a nie jedynie bezimienne has\u0142o wyj\u0119te ze s\u0142ownika medycznego. Od czas\u00f3w przedstawionych w filmie min\u0119\u0142o trzydzie\u015bci lat. Dzisiejsza sytuacja os\u00f3b zaka\u017conych HIV jest lepsza ni\u017c tych \u017cyj\u0105cych w latach dziewi\u0119\u0107dziesi\u0105tych, dla kt\u00f3rych choroba by\u0142a cz\u0119sto naznaczonym wieloma spo\u0142ecznymi stygmatami wyrokiem. \u015amier\u0107 aktywist\u00f3w, kt\u00f3rzy nie maskowali prawdy o tym, na co tak naprawd\u0119 s\u0105 chorzy (a wr\u0119cz przeciwnie, wystawiali sw\u00f3j b\u00f3l na widok publiczny), przyczyni\u0142a si\u0119 do polepszenia sytuacji os\u00f3b zaka\u017conych wirusem. Dzi\u0119ki nim temat AIDS zosta\u0142 zauwa\u017cony i potraktowany powa\u017cniej.<\/p>\n
Filmowi aktywi\u015bci Act Up-Paris na co dzie\u0144 mierzyli si\u0119 z epidemi\u0105, jednak to wcale nie ona, a szalone, gor\u0105ce, rozpaczliwe wr\u0119cz pragnienie \u017cycia jest g\u0142\u00f3wnym tematem tego filmu. Campillio stworzy\u0142 opowie\u015b\u0107 o ludziach, kt\u00f3rzy zdecydowanie nie maj\u0105 nad g\u0142ow\u0105 aureol, a mimo to na ich widok przy\u015bpiesza nam serce. Co za niezwyk\u0142y chichot historii \u2013 seropozytywni cz\u0142onkowie spo\u0142eczno\u015bci LGBTQ+ g\u0142osz\u0105 \u015bwieck\u0105 nowin\u0119 o tym, \u017ce po\u015bwi\u0119cenie w imi\u0119 warto\u015bci, w kt\u00f3re szczerze si\u0119 wierzy, nie idzie na marne, a wr\u0119cz przeciwnie \u2013 daje nadziej\u0119 i realnie zmienia bieg zdarze\u0144.<\/p>\n
Tytu\u0142 orygina\u0142u: 120 battements par minute
\nRezyseria: Robin Campillo
\nCzas trwania: 140 min.<\/p>\n
Autorka: Magda Fali\u0144ska<\/em><\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":" Lata dziewi\u0119\u0107dziesi\u0105te. Stolica Francji, miasto z niema\u0142\u0105 tradycj\u0105 spo\u0142ecznego wrzenia. Poznajemy Act Up-Paris \u2013 organizacj\u0119 skupiaj\u0105c\u0105 dzia\u0142aczy i dzia\u0142aczki reprezentuj\u0105cych interesy os\u00f3b zaka\u017conych HIV i chorych na AIDS. Jak wyobra\u017cacie sobie prac\u0119 tej grupy aktywist\u00f3w? Zastan\u00f3wcie si\u0119 przez chwil\u0119. Wszyscy maj\u0105 te same pogl\u0105dy? Dr\u017c\u0105cym ze wzruszenia, acz pewnym swoich racji g\u0142osem wyg\u0142aszaj\u0105 natchnione przemowy […]<\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":4014,"comment_status":"open","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"_mi_skip_tracking":false},"categories":[70,94],"tags":[],"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/ponton.org.pl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/4013"}],"collection":[{"href":"https:\/\/ponton.org.pl\/wp-json\/wp\/v2\/posts"}],"about":[{"href":"https:\/\/ponton.org.pl\/wp-json\/wp\/v2\/types\/post"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/ponton.org.pl\/wp-json\/wp\/v2\/users\/1"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/ponton.org.pl\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=4013"}],"version-history":[{"count":3,"href":"https:\/\/ponton.org.pl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/4013\/revisions"}],"predecessor-version":[{"id":4122,"href":"https:\/\/ponton.org.pl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/4013\/revisions\/4122"}],"wp:featuredmedia":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/ponton.org.pl\/wp-json\/wp\/v2\/media\/4014"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/ponton.org.pl\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=4013"}],"wp:term":[{"taxonomy":"category","embeddable":true,"href":"https:\/\/ponton.org.pl\/wp-json\/wp\/v2\/categories?post=4013"},{"taxonomy":"post_tag","embeddable":true,"href":"https:\/\/ponton.org.pl\/wp-json\/wp\/v2\/tags?post=4013"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}