Postrzeganie osób z niepełnosprawnością

Jeszcze kilkanaście lat temu inaczej myśleliśmy o niepełnosprawnościach. Uważaliśmy (a często nadal uważamy) osoby z niepełnosprawnością za niezdolne i wykluczone społecznie.

Infantylizowanie osób z niepełnosprawnością zarówno fizyczną, jak i intelektualną odbija się na ich samodzielności i funkcjonowaniu społecznym. Osobom z niepełnosprawnością trudno odnaleźć się w społeczeństwie, głównie z powodu ciążących na nich stereotypach i sposobu traktowania, który obowiązywał przez lata. Niektóre postawy pokutują w obecnej rzeczywistości. W żadnej z nic nie ma miejsca na seksualność, która jest przecież wrodzona i niezbywalna.

Osoby z niepełnosprawnością wiążą się w pary, uprawiają seks i mają dzieci, jednak w Polsce unika się tego tematu. Głównie z powodu braku odpowiedniej edukacji seksualnej w szkołach niepełnosprawność kojarzona jest z wykluczeniem także ze strefy seksualności. Tabu panuje też wśród lekarzy i rehabilitantów. Edukacja i rehabilitacja są w stanie znacząco podnieść jakość życia – także seksualnego. Niestety z powodu braku odpowiednich kompetencji łatwo można ją także obniżyć i osiągnąć odwrotny efekt.

Seksualność osób z niepełnosprawnością

Każdy człowiek rodzi się z pociągiem seksualnym, który w jakiś sposób realizuje i kontroluje (wyjątkiem są osoby aseksualne, które stanowią 0,6-5,5% wszystkich ludzi na świecie). Seksualność osób z niepełnosprawnością jest taka sama jak u osób pełnosprawnych, ale sposób jej realizowania czasem się różni. U osób z niepełnosprawnością ruchową pojawiają się na przykład obszary erogenne na ciele, które umożliwiają osiągnięcie satysfakcji seksualnej bez penetracji. Fragmenty ciała, które zachowały czucie, mogą się stać wrażliwe na bodźce seksualne.

W zależności od rodzaju relacji intymnych (np. seks z drugą osobą lub masturbacja) techniki umożliwiające zaspokojenie potrzeb będą inne – mogą to być pozycje dostosowane do niepełnosprawności fizycznej, aranżowanie spotkań z pracowanicami_kami seksualnymi oraz indywidualne treningi masturbacji.

W zależności od rodzaju niepełnosprawności pomóc mogą nowe pozycje seksualne skupiające się na obszarach, które nie wywołują bólu, a dają przyjemność. Jeśli problemem jest wzmożona aktywność, można pomyśleć o mniej wymagających pozycjach i wprowadzić gadżety. Warto zadbać również o rozluźnienie – często pomocne mogą okazać się ciepłe kąpiele lub kompresy. Jeśli zachodzi taka potrzeba, powinno się pamiętać o wypróżnieniu przed stosunkiem oraz o zabezpieczeniu cewnika. Kolejną sprawą jest odpowiednie nawilżenie, które często jest kłopotliwe dla osób z urazami m.in. kręgosłupa. W takim przypadku warto sięgnąć po lubrykant. W zaburzeniach erekcji pomocne mogą być z kolei pompki erekcyjne, ale przed skorzystaniem z tego typu gadżetów warto skonsultować się z urologiem. Samodzielne ich stosowanie bez konsultacji z lekarzem może grozić urazami.

 

Źródła:

https://www.poradnikzdrowie.pl/seks/problemy-z-seksem/niepelnosprawni-tez-uprawiaja-seks-aa-XV5n-f4aQ-mznw.html
https://rampa.net.pl/seksualnosc-osob-niepelnosprawnych/

0 komentarzy:

Dodaj komentarz

Chcesz się przyłączyć do dyskusji?
Feel free to contribute!

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *